Devlet Bahçeli, 1 Ekim 2024 tarihinden bu yana yeni bir pozisyonda. Geleceği temsil eden bir pozisyonda. Bu pozisyonu uzun uzun düşündükten, gerekli kurumlar ve kişilerle hasbihal ettikten sonra seçtiğini düşünebiliriz. Öcalan’ı Meclis’e davet ederken, ileri bir hedefe yöneldiği bir gerçek. Toplumun en el yakan sorunu üzerine konuşmak, fikir yürütmek, çözüm önerilerinde bulunmak Bahçeli’nin katkısıyla daha mümkün hale geldi.

Devlet Bahçeli’nin önerdiği yol, kesin çözüm isteyen bir yol. PKK, Türkiye’de fesh edilecek, Öcalan serbest kalabilecek. Bugünden sonra MHP lideri ilave hiçbir şey söylemese bile, cin şişeden çıktı. Peki böyle bir karara nasıl vardı?

Böyle bir çözüm yolunu Bahçeli dışında bir politikacı önerebilir miydi? Benim tahminimce, Bahçeli, bu çıkışı yapmadan önce bölgede çalışan güvenlik güçlerinin üst düzey yöneticilerinden brifingler aldı. Partinin yönetim kadrolarının görüşlerini dinledi. Yapılacak bir “silahları bırakın” çağrısının nasıl bir karşılık bulabileceğini, ne oranda destek sağlayabileceğini, ölçüp tarttı. Tabii Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu teze nasıl yaklaştığını ve neler yapabileceğini de mutlaka bir şekilde hesaba katmıştır.

Bahçeli’nin bundan sonra izleyeceği yol, kamuoyunu da çözüme yönlendirecek adımlar atmak üzerine gelişebilir. Şu an itibarıyla İYİ Parti Genel Başkanı Müsavat Dervişoğlu ve bazı aşırı milliyetçi küçük partiler/gruplar dışında, toplumdaki ana eğilim, büyük oranda olumlu görünüyor.

Bahçeli’nin konuştuğu şeyler ne oranda ve nasıl bir vadede gerçek hayata geçebilir, bunu zaman gösterecek. Elbette ki ileri ve geri yönde hareketler, çeşitli rota değişiklikleri olacak. Sonuçta siyaset tam da bu tür sürpriz ve değişimlere çözüm bulma sanatı.

Bahçeli, 1 Ekim’de önemli bir yolculuğa başladı. İnişleri, çıkışları, virajları, riskleri, pürüzleri, engelleri, engebeleri, tırmanışları, rampaları olan bir yolculuk. Gelecekte, yaşadığımız bu günlerin, yolculuğun kritik bir aşaması olarak hatırlanacağını tahmin ediyorum.

“Cennete giden yol, birçok engelin bulunduğu, dik bir dağ yoludur. Cehenneme giden yol ise kaygan bir otoyoldur.” Heinz Nitschke.