İslam dünyası yeni bir Ramazan bayramını karşılıyor. Tüm okuyucularımızın ve bütün Müslümanların bayramını şimdiden tebrik ediyor, hayırlara vesile olmasını diliyor, Yüce Allah’ın bütün dünya Müslümanlarının birlikte huzur içinde bayram yaşayacağı mutlu günlere kavuşturmasını diliyorum. 

Bundan önceki iki yazımızda siyonist katillerin kendi aralarında yaşadığı sıkıntılar ve sorunlar üzerinde durmuş ve bunların görünmeyen tarafının görünenden çok daha fazla olduğunu dile getirmiştik. Ancak burada şunu özellikle belirtelim ki bütün bu ihtilaflar ve sorunlar işgal rejiminin Filistinlilere yönelik vahşi katliamlarına itirazlardan kaynaklanmamaktadır. Filistinlilerin katledilmesi, sürgün edilmesi, açlığa ve susuzluğa mahkum edilmesi ve böylece teslim olmaya zorlanmaları konusunda tam bir ittifak halindedirler. Aralarındaki ihtilaf özellikle, 7 Ekim’de aldıkları darbe ve sonrasında tam anlamıyla soykırım savaşı vermelerine, büyük katliamlar gerçekleştirmelerine rağmen başarısız kalmaları yüzünden birbirlerini suçlamaları, mahkum etmeleri, kendi prestijlerini kurtarabilmek için aynı sahada çalıştıkları siyonist ortaklarını sorumlu ilan etmeleri sebebiyledir. 

Bilvesile konuyla ilgili bazı isim ve kavramlar üzerinde durmak istiyorum. Batı medyası işgalci siyonistlerin bazılarını “aşırı sağcı” olarak tanımlıyor. Onlar tabii “aşırı siyonist” ve “aşırı ırkçı” tanımlamalarını kullanmaktan çekindiklerinden böyle “aşırı sağcı” tanımlamasını tercih ediyorlar. Her ne kadar uluslararası siyonizmi Filistin topraklarındaki katliamların sorumlusu olarak görmeyip temize çıkarmaya çalışsalar da yine siyonist adının kamuoyu nezdinde kirlenmiş olduğunu bildikleri için onu tercih etmiyorlar. “Irkçı” tanımlamasını ise siyonistler hakkında kullanmaktan çekiniyorlar. Oysa işin gerçeğinde siyonizm başlı başına ırkçılıktır, çünkü ideolojik manifestosunu yahudi ırkının üstünlüğü temeline dayandırır ve dünyadaki ırkçı görüşlerin en aşırı, en katı ve en tehlikeli olanlarındandır. Bu itibarla siyonizmi ideolojik olarak benimseyen bir kişi aynı zamanda “aşırı ırkçı” tanımlamasına en uygun düşünce yapısına sahiptir. 

Ayrıca bugün Filistin topraklarında gayri meşru işgalin sürdürülmesi için sahada görünen siyonistleri kategorize etmek için “aşırı” ve “ılımlı” ayrıştırması yapmak mümkün değildir. Çünkü siyonistlerin tümü aşırıdır, “ılımlı” tanımlamasına uygun bir tek siyonist bile bulmak mümkün değildir. Evet, sağcıları ve solcuları var. Ama bunların tümü aşırıdır, hiçbiri ılımlı değildir. Sadece izledikleri politikalar ve Filistinlilere yönelik olarak yukarıda saydığımız gayelerin gerçekleştirilmesi konusunda benimsedikleri yöntemler arasında farklar bulunmaktadır. Ama Filistinlilere yönelik gayeleri sabittir, bu gayeleri gerçekleştirme konusunda idealleri değişmez. Aralarındaki yarış da zulümde öne geçme yarışıdır.

Siyonistlerin bazıları hakkında Batı medyasının tabii bu arada bizde, Batı medyasının kullandığı kavramları aynen kopyalayan birtakım medya organlarının yaygın olarak kullandığı kavramlardan biri de “aşırı dinci” kavramıdır. Bu, her ne kadar “aşırı sağcı”nın eş anlamlısı olarak kullanılıyorsa da işin içine dincilik karıştığından ayrıca değerlendirmekte yarar var. 

Öncelikle şunu belirtelim ki günümüz yahudileri arasında dindarlık oranı, yaygın olan kanaatin aksine çok düşüktür. Ayrıca samimi bir şekilde dindar olanları çoğunlukla siyonizmi reddeder, çünkü bu düşünce yahudiliğin inanç ilkelerine de aykırıdır. O yüzden yahudi kaynaklarındaki inanç ilkelerine bağlı kalmayı tercih edenler siyonizmi reddetmişlerdir. Ama bunlar çok azınlıkta kalmıştır. Siyonizmin yahudi ırkına güçlü bir dünya saltanatı vadeden serabının peşine takılan çoğunluk bu fikri benimsemiştir. O yüzden hem siyonist hem de dindar olan yahudilerin geneli, yahudiliğin dini yaşantısını sürdürmenin ulusal kimliğini korumanın da bir zarureti olarak görür. Yani dindarlıklarını, dinin ahlâki değerlerine değil kendi ırkçı yaklaşımlarına oturturlar.