Kötü yönetilen bir ülkeden daha kötüsü, o ülkenin kötü yönetildiğinin mevzu dahi olmamasıdır. Türkiye, kötü yönetildiğini bilmeyen, bilse de bunu dert etmeyen/edemeyen bir ülkedir. Bu açıdan da gelişen dünya içinde benzersiz bir modeldir.

Kötü yönetime alışkın olmanın birçok sebebi vardır ama en başta da toplumun mevcut hale rıza göstermesi ve daha beterinden sakınma tabiatıdır. Bu sayede, hem hak edilenden daha azıyla yetinmek hem de ülkenin büyük potansiyelinin eksik ve yetersiz kullanımı kader olur. Zaten oldu.

Üstelik böylelikle, her küçük kıpırdanma dahi başarı hanesine yazılmaya başladı.

Mesela, kişi başına geliri her sene bin dolar bile artınca bunun büyük bir gelişme olduğunu zannetmek gibi… Benzer başka ülkelerin durumuyla kıyaslamak gibi bir en basit işlem bile ihmal edildiği için kişi başı gelirimizin küçük artışlarıyla avunabiliyoruz. Oysa 20 yıl önce Türkiye’den çok geride olan ülkelerin halkları bugün açık fark atmış durumdadır. Dolayısıyla 2013’de bile zaten 12 bin 500 dolar olan kişi başı gelirin bugün 13 bin dolara çıkması başarı değil başarısızlıktır. Hak edilenin altına rıza göstermektir. Her yıl en az yüzde 3 dolar enflasyonu eklenecek olursa 10 yıl öncesinin dahi altında kalmaktır. Sadece bu hesaba göre, başka hiçbir şey yapmadan rakamın şimdi 16-17 bin dolar seviyesinde olması gerekirdi.

YAZININ DEVAMI