Mevcut iktidarın ilk on yılında ülkeyi bir parti umut diliyle yönetti, son on yılda ise bir adam korku diliyle yönetiyor, tıpkı Makyavel’in önerdiği gibi… Fakat Makyavel’e ‘pozitif’ bir ilaveyle… Yeni-çağdaş formül şöyle: “Korkutarak yönetme en etkili iktidar biçimidir fakat arada bir de gülümsemek gerekir…”

Şöyle yazmıştım bu yazının birinci bölümünde:

“İktidarı kendi başına meşru bir amaç olarak tarif eden Makyavel’e göre bu amaç o kadar meşru idi ki, başta ‘korku’ olmak üzere ona ulaşmak ve korumak için baş vurulacak bütün araçlar da otomatik olarak meşru hale geliyordu. Yönetilenler ‘hükümdar’dan korkmalıydı ve bir hükümdar sevilmeyi değil kendinden korkulmasını önemsemeliydi. Makyavel Erdoğan’ın yönetme biçimini görseydi hiç kuşkusuz onu takdir ederdi ama ondan aldığı bir dersi de teorisine eklerdi. O ders, kendinden korkulan hükümdarın arada bir ‘gülümsemesinin’ faydalarına dair olurdu. Bu taktik bugüne kadar işledi fakat artık kullanım değerinin sonuna gelindi gibi.”

YAZININ DEVAMI...