Lafın aslı, “Turpun büyüğü heybede’ şeklindedir. Rivayete göre ilk defa 2005’te Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel tarafından söylenmiş.

Hangi rivayet?

Wiktionary diye bir sözlük var internette. “Türk siyasetçi ve Devlet Başkanı Süleyman Demirel tarafından 2005’te kullanıldı” yazıyor.

Deyimi Demirel mi icat etmiş?

Demirel’in Türkçesi düzgündü, dili çok ferah kullanırdı. İcat etmediyse bile yerinde kullanmıştır.

Zeki adamdı.

“Adın ne? Mülayim. Sert olsan ne yazarsın?”

Bunu 40 yıl kadar önce ilk Demirel’den duymuştum. Ama Demirel’den duymadan bir gün önce Tercüman gazetesinin galiba ikinci sayfasında okumuştum. Demek ki o da okumuş.

Demirel, ‘derin devlet’i anlatmak için kullanmış tabiri.

Millet olarak hepten boş değiliz. “Derin devlet” tabirini biz icat etmişiz.

İngilizce lügatlere bakın, ‘deep state’in menşeinin Türkçe olduğunu görürsünüz.

17-25 Aralık’ı takip eden haftalarda paralelcilerin de ‘Turpun büyüğü heybede” lafını yakında daha büyük skandallar çıkacak anlamında kullandıklarını hatırlıyorum. Yine mart ayını işaret ediyorlardı galiba. Ama martta bir şey çıkmamıştı. Belki de bir niyetleri vardı, vazgeçtiler.

Cumhurbaşkanı Erdoğan tabiri, çoğul olarak kullandı.

“Turpların büyükleri heybede” şeklinde.

Cumhurbaşkanımız, bir bilgiye sahip olduğu zaman, ifşa etmenin sakıncası sebebiyle bilgiyi saklasa bile o bilgiye sahip olduğunu hissettirmekten kendini alamaz.

Bu bir nevi refleks.

Tek bir turp olmadığını, çok sayıda turp olduğunu biliyor. ‘Turp’ dediği özel ve tüzel şahısların Beşiktaş belediye başkanından daha önemli, daha büyük mevkiler işgal ettiklerini biliyor.

“Yakında Ekrem İmamoğlu’nu ve yanı sıra birçok önemli adamı tutuklayacağız” demiyor. Şifreli konuşuyor.

Turpların büyükleri heybede.

O gün “Turp mevsimi” başlığını kullanmıştım.

Ben yazdım, çıktı, şişinmeleriyle hiç işim olmaz.

Her şey benim tahmin ettiğimden ziyade ve şiddetli oldu.

İsmail Saymaz’ın bu işlerin CHP’nin yapacağı ön seçimden yani 23 Mart’tan önce kotarılacağını söylediğine rast geldim.

O kadar aceleleri yoktur herhalde diye düşünüyordum.

Mart, Nisan, Mayıs... Allah’ın ayları ne güne duruyor!

İsmail haklıymış.

Demek önemliymiş, İBB Başkanı İmamoğlu’nu CHP Cumhurbaşkanı adayı ilan etmeden önce gözaltına almak, tutuklamak.

Demek ki fark varmış, İBB Başkanı İmamoğlu’nu gözaltına almakla muhalefetin Cumhurbaşkanı adayı İmamoğlu’nu gözaltına almak arasında.

Şu hâlde bu işlerin bir koreografisi var.

Kim olabilir koreograf?

Hiç kimse!

Bu, alem kendi kendini yarattı demek gibi bir şey!

Cumhurbaşkanı Erdoğan mı?

Zannetmem.

Şunu zannederim: Cumhurbaşkanı’nın her şeyden haberi var.

Yemin billah ediyorlar; “Yargıya kimse talimat veremez, yargı tarafsızdır, bağımsızdır...” Demin tanıdığım bir profesör de “Bu süreçlerin siyasi olduğu söylenemez” dedi.

Yalancının?

Ya yolsuzluk?

Oğuz Atay’a bir selam vermiş olalım. Tehlikeli Oyunlar’a, Hikmet Benol’a Albay Hüsamettin Tambay’a:

Ülkemizde yolsuzluklar ikiye ayrılır albayım, yargılanan yolsuzluklar, yargılanmayan yolsuzluklar.

Bizim hukuk düzenimizin, hiç suç işlememiş birisini mahkûm etme kapasitesi ve yetkisi mevcuttur.

Yine bizim hukuk düzenimizde, adam yolsuzluğun feriştahı olsa, tek bir gün karakola, mahkemeye yolu düşmeden ömür geçirebilir.

Her işin adilane cereyan ettiğini düşünebileceğimiz, hijyenik, dezenfekte bir zeminde olmadığımız aşikâr.

Bu arada, CHP şaşılacak şekilde iyi yönetti kendi sürecini.

Hoş, elinde bir şey yok. Şiddetli bir fırtınayla karşı karşıya. Fail değil, olan bitene maruz.

Buna rağmen kös kös oturmadı, aktif kalmayı başardı.

Şu soğukta, şu kıyamette kitlelerini ayakta tuttu. Ön seçimini de yaptı.

Ülkedeki insanların bir kısmı, (bizim örneğimizde yarıya yakın kısmı) hukukun, demokrasinin, bugününden ve yarınından endişeliyse bu önemlidir.

Siyasetçiler bir nalına bir mıhına vurarak geçiştirmeye çalışsalar bile ekonomi böyle işleri ciddiye alır.

İnsanlar kendilerini çok akıllı zannederler ama para, sahiplerinden akıllıdır.

Para, memleketin içine düştüğü buhranı ciddiye aldı.