Robert Inlakesh - El-Meyadin
Siyonist varlık henüz farkında olmadığı ölümcül bir uçuruma doğru uyurgezer halde, kendi propagandakolik kabadayılığına aldanmış bir şekilde ilerliyor. Gazze'de Hamas'ı yenmeyi başaramayan İsrailliler, savaşın daha başlarındayken Hizbullah'ı çoktan ezdiklerine inanarak kendilerini kandırıyorlar. İsrailliler Lübnan'da 17 Eylül'de binlerce çağrı cihazını patlattığında, bir gün sonra da telsiz cihazlarını patlatarak onlarca kişinin ölümüne ve yüzlerce kişinin ciddi şekilde yaralanmasına neden olduğunda, bu yerleşimci projesi için anlık bir taktik zafer anlamına geliyordu. Ardından gelen ve partinin Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrullah'ın şehit edilmesiyle doruğa ulaşan sayısız Hizbullah yetkilisinin öldürülmesi, İsraillilerin çatışmanın sürücü koltuğuna oturmuş gibi görünmelerine neden oldu.
Siyonist liderler Lübnan'daki binlerce hedefe geniş çaplı hava saldırıları düzenleyerek sivil altyapıyı tahrip etti ve 2 binden fazla kişinin ölümüne neden oldu. İsrailliler Beyrut'un güney banliyösünü yüzlerce ton patlayıcıyla defalarca vururken, saldırılarının kapsamını Suriye topraklarını da içine alacak şekilde genişletti. Başbakan Benyamin Netanyahu'nun kendine güveni ve cesareti o kadar arttı ki, İran halkına bir video mesajı göndermeye karar verdi ve yakında bir rejim değişikliğinin gerçekleştirilmesine yardımcı olacağını belirtti.
Arap ve Müslüman dünyası, Lübnan'a yönelik tekrarlanan saldırılar ve yakın geçmişteki en değerli liderlerinden birinin kaybı nedeniyle toplu bir yas sürecine girerken, İsrailliler de Güney Lübnan'a kara harekatı düzenlemeye karar verdi. Terörist taktikler ve suikastlar, geçici bir taktik zaferin yanı sıra, optik medya savaşında propaganda zaferi olarak hizmet etti ve kesinlikle bir darbe vurdu. Ancak stratejik inisiyatif 1 Ekim'de İslam Devrimi Muhafızları Ordusu'nun -Hamas lideri İsmail Heniye'nin Tahran'da öldürülmesi de dahil olmak üzere- art arda gelen suikastlara eşi benzeri görülmemiş bir karşılık vererek İsrail askeri mevzilerine 180 balistik füze fırlatmasıyla aniden geri kazanıldı.
“Gerçek Vaat Operasyonu 2” olarak adlandırılan İran yanıtının etkisini saptırmaya, örtbas etmeye ve küçümsemeye yönelik sayısız girişime rağmen, etkisi tüm bölgede hissedildi. Bunu takiben Yemen'deki Ensarullah ve Irak'taki İslami Direniş'in İsrail hedeflerine yönelik tekrarlanan başarılı saldırıları ve Hizbullah'ın Siyonist güçlerin Lübnan topraklarına girme girişimlerini püskürtmedeki üstünlükleri, akıntının yönünü değiştirmeye yaradı. 7 Ekim'de Hamas Tel Aviv'i M90 roketleriyle vurma yeteneğini gösterdi, bunu Ensarullah ve ardından Hizbullah'ın Tel Aviv'e saldırıları izledi.
Lübnan sınırı boyunca tekrarlanan maliyetli başarısızlıkların ardından İsrailliler, Gazze'nin kuzeyindeki Cibaliya Mülteci Kampı'nı işgal etmeye ve Gazze'nin kuzeyinde bir terör bombardımanı kampanyası başlatmaya karar verdi ve aynı zamanda kuşatma altındaki bölgede gazetecilere ve eğitimcilere yönelik suikastlarını sürdürdü.
Ancak uyguladıkları teröre rağmen, güçleri sahaya inip Cibaliya Mülteci Kampı'nı kuşattığında, Filistinli Direniş grupları sofistike ve cüretkâr pusu operasyonları düzenlemeye başladı ve askerlerine önemli bir bedel ödetti. Hamas'ın silahlı kanadı El Kassam Tugayları daha sonra askeri birliklere ve hatta İsrail yerleşimlerine insansız hava araçları ateşlemeye başladı ve bu da yeteneklerinin daha önce düşman tarafından sanıldığından çok daha fazla olduğunu gösterdi.
Birdenbire İsrailliler şu pozisyona düştü: Filistin Direnişi Gazze'de İsrailli askerleri öldürüyor ve yaralıyorken aynısını Hizbullah Güney Lübnan'da yapıyordu. İsrailliler Direniş Ekseni'ne önemli darbeler indirmiş olsalar da, Siyonist varlık şu anda Lübnan'a saldırmadan önce içinde bulunduğu durumdan çok daha zor bir durumda. Hizbullah askeri liderliğini değiştirdi ve plan yapmak, olası güvenlik ihlallerini ortadan kaldırmak ve savaş alanında inisiyatifi ele almak için zamana sahip oldu. Hizbullah'ın bugün İsraillilere yönelik roket saldırılarını yoğunlaştırdığını, önemli darbeler indirdiğini ve Siyonist varlığı kendi güruhu önünde bir kez daha utanç verici bir duruma soktuğunu görüyoruz.
İsrailliler şimdi tüm cephelerde önemli saldırılar düzenlemek ve Lübnan, Gazze, Batı Şeria, Yemen, Irak ve hatta İran ile savaşı yönetmek zorundadır. Benyamin Netanyahu, İsrail Başbakanı olarak bölgedeki direnişi 1967 tarzı bir yenilgiye uğratmayı hayal ediyordu, ancak tüm Siyonist varlığı çok farklı bir şeye sürükledi.
Artık Mısır Devlet Başkanı Cemal Abdünnasır ya da 1980'lerdeki FKÖ günlerinde değiliz, Hizbullah ve bölgesel Direniş Ekseni üst düzey liderlere yönelik suikastlarla kırılabilecek bir ittifak değil, buna ek olarak savaşa hazırlar. Hizbullah hiç kuşkusuz sahada, yüz yüze çatışmalarda üstünlüğe sahipken, Siyonist ordu sadece uzaktan gelişmiş silahları kullanmakta uzmanlaşmış elit video oyunu savaşçılarıyla birlikte sofistike terörist komploları ve suikastları gerçekleştirebildiğini kanıtlamıştır.
Gerçek şu ki, müstahkem bir mevkide otururken klavyede yazı yazmak ya da kumandaları yönetmek bazı taktik zaferler kazandırabilir ama İsraillilerin sahip olmadığı muazzam fiziksel cesaret gerektiren bir savaşı kazandırmayacaktır. İsraillilerin sık sık mülteci kamplarını bastığı ve hafif silahlardan daha fazlasına sahip olmayan iyi eğitimli olmayan gençler ve yirmili yaşlarındaki erkeklerle karşı karşıya geldiği Batı Şeria'da bile özel kuvvet birimleri destek çağırmak ve hava desteği kullanmak zorunda kalıyor.
Direniş grupları zincirinin en zayıf halkasına karşı bile çatışmalarda yeniliyorlar ve bunu asla adil bir şekilde yapamıyorlar. Lübnan'da, ölümden korkmayan ve kendileriyle yüzleşme fırsatı için can atan kararlı, iyi eğitimli ve iyi hazırlanmış savaşçılarla karşı karşıyalar.
İsrail rejimi daha fazla suikast, huzursuzluk yaratma girişimleri ve belki de Lübnan veya Suriye topraklarının derinliklerine özel kuvvet operasyonları düzenleyerek daha büyük ölçekte hile ve terörizm yapabilir. Önümüzde daha fazla zorluk olacağından, İsraillilerin ellerinde daha birçok numara olduğundan ve uygulamayı planladıkları terörün başta siviller olmak üzere acı verici olacağından şüphe duyulamaz. Ancak, Direniş Ekseni inisiyatifi ele geçirmeye ve İsraillilerin uluslararası hukuka yönelik her tırmanan ihlaline güçlü bir şekilde karşılık vermeye devam ettiği sürece, çok cepheli bir çatışmayı kazanma kabiliyetine sahip değiller ve kan kaybından öleceklerdir.
Seyyid Hasan Nasrullah, Gazze Soykırımı sırasında yaptığı ilk konuşmada “puan toplamaktan” bahsetmiş ve İsrail rejimine karşı “nakavt edici darbenin” henüz vurulmadığını söylemişti. Geçtiğimiz ay boyunca olan şey, İsraillilerin puan olarak yenildikleri ve savaşı aniden sona erdirmek ve zafer şansı elde etmek amacıyla saman yapıcı yumruklar atmaya karar vermeleriydi.
Bu yumruklardan bazıları Direniş Ekseni'ni yere serdi ancak onlar tekrar ayağa kalktı, İsraillilere darbeler indirdi ve şimdi daha da yoğun bir şekilde savaşıyorlar. Her iki taraf da darbe aldı ve yaralandı, bu yüzden bu savaş şimdi son bir nakavtla bitecek gibi görünüyor.
İsrail rejiminin başlattığı bu savaş, bir daha asla toparlanamayacağı stratejik bir yenilgiye uğramadan kapanmayacak. Bu aynı zamanda Amerika Birleşik Devletleri'nin her şekilde desteklediği bir savaş. Bugünün dünyasında Filistinliler ve Lübnanlılar sadece Siyonistlere değil, ABD'ye de karşı koymaktadır.