Ali Haydar Haksal - Milli Gazete

Müslümanların zihni karışıklığı, alabora olmuşluğu, içinden çıkamayışı başlıca sorunu. Kendisine ait hakikat bilincinden yoksunluğu işini çok daha güçleştiriyor. İçinde bulunduğu ortamın, ortamların, ideolojilerin kendine ait bir çıkış yolu aramak yerine, onun içinde kalmayı yeğleme tek bir seçenek olarak kalmıştır. Bu bir güç sorunu ve güce teslim oluştur.

Oyunların içinde seçeneksiz kalmış gibi kendisine uygun gördüğüne dâhil olmayı tercih etmiştir. Bu bir başlangıç çizgisidir, değişmeden ve daha da ağırlaşarak sürmektedir.

Kapitalizm varlığını sürdürmenin her türlü yolunu bulur, insanlar da buna uyum sağlamada zorlanmazlar. Batı ideolojisinin içinde kapitalizm sağdır, sağcıdır. Sağcılık solculuğa göre ehvendir, daha olumludur. Solculuğu, komünizmi tercih etmektense sağı ve kapitalizmi tercih etmek zorunlu bir seçenektir. Yani ateizmi, Allahsızlığı seçmek yerine Batı sağını, sömürgeciliğini, ırkçılığını ve vahşiliğini tercih etmek daha olumlu gelmektedir.

Geçen zaman içinde sol ve Marksist ideolojinin bir etkisi ve gücü kalmadı, seçenek olmaktan çıktı. Türkiye solunun liberalizme, Batıcı ruha evrilmesiyle etkisini yitirdi. Türkiye solu artık Batıcıdır, Avrupacıdır ve hatta Amerikancıdır. Müslüman kalmayı tercih etmektense bu, kendileri için neredeyse tek seçenektir. Türkiye solu ve uzantıları sadece sloganlardan ibarettir.

Türkiye sağı Müslümanımsı ama Batıcı ve hatta ırkçı ve hatta mevcut konumunu koruma adına muhafazakârdır. Sağ uyumludur, boyun eğer ve teslim olur. Sömürünün gücü olanlara karşı temkinlidir, dikkatlidir ve asla bir direniş göstermez. Büyük tehdit onları yönetenleri, güçleridir. Emperyalizm kendi çıkarları için araçlar kullanır. Bu araçların mutlaka kendisine teslim olma koşulu vardır. Abede Başkanı Trump sadece bir ikondur, yani simgedir. Bu simgelerin kimi iyi huylu gibidir, kimi vahşidir, kimi acımasızdır. Çılgınsa kapitalizm adına çılgındır. Delilik de bir roldür. Aslında acımasızlık da hepsi aynıdır değişmez. Tarz ve tutum olarak farklıdırlar. Sonuçta insanlığı kendilerine hizmet ettirmek için her tür yola başvururlar.

Gerçi ırkçılık genel bir tutkudur. Bu, sağı solu, muhafazakârı, Müslüman’ı aynı bulamacın içindedir.

Türkiye Müslümanları ise başlangıçta bir idealleri, amaçları ve hedefleri var iken, önlerine çıkarılan zorluklardan ve oyunlardan gına getirdiklerinden sağcılaşmayı, muhafazakârlaşmayı, tercih ederek giderek kapitalizmin en acımasız olana teslim olmayı seçtiler. Sağcılardan çok daha sağcı ve kapitalizm uygulayıcısı olmaktan başka bir yol ve seçenek görmediler.

Belki de İslâmcıları böyle görme arzusu vardı. İçlerindeki dünyanın ne olduğu bilinemiyordu. İnsanların gerçeklikleri, yüzleri uygulamada belli olur. Vahşi kapitalist sistemin koruyuculuğu, kendine göre zengin oluşturma ve türetme, hak ve adalet yoksunluğu, sadece belli kesimlerin refahı söz konusu olunca diğerlerinden bir fark kalmıyor ne yazık ki. Evet, ne yazık ki sonuç böyle.

Slogan ve hamasi bakışlarla, duyguların yönlendirmelerle süren bir hayat anlayışı. Kapitalist sisteme bir toz zerresi kadar zarar vermeden uygulayıcı olma çabası. İşte böyle bir durum.  Günümüz Müslüman’ının hâli ve içinde bulunduğu hâl.

Müslüman görünümlü olmak vaziyeti kurtarır mı, mevcut durumda kurtarır gibi görünüyor. Oysa vahşi kapitalizmi dengesizlik oyunu olanca varlığıyla sürüyor. Onu tavsatacak, engelleyecek bir girişim bir davranış olmayınca sistem olduğu gibi sürüyor.

Kapitalizm dengesizliktir, sömürüdür, acımasızdır. Sömürü gücü sömürdükçe var olur, güçlenir hayatını sürdürür. Bunu da en iyi uyumlu Müslümanlar yapar.

Dünyayı tehdit eden Turmp değildir, kapitalizmdir, emperyalizmdir, Siyonizm ve onun uygulayıcılarıdır. O bir hötlemeye görsün herkesin bacakları titrer. Böyle bir durumda Müslüman olsan ne olmasan ne. Direnmedikten sonra sonuç değişmez.